Bitwy Kampanii Wrześniowej w 1939 roku
Kampania wrześniowa 1939 roku była dramatycznym okresem w historii Polski, kiedy to Wojsko Polskie stawiło czoła agresji ze strony Niemiec i Związku Radzieckiego. Poniżej przedstawiamy listę bitew, które miały miejsce w trakcie tej kampanii, wraz z krótkim opisem i datami każdej z nich.
Bitwa pod Mokrą (1 września 1939)
1 września Wołyńska Brygada Kawalerii starła się z niemiecką 4. Dywizją Pancerną. Pomimo przewagi przeciwnika, Polacy zadali Niemcom znaczne straty, opóźniając ich marsz w głąb kraju.
Bitwa pod Węgierską Górką (1–2 września 1939)
1 września polskie oddziały broniły umocnień w Węgierskiej Górce przed niemieckim korpusem armijnym. Pomimo znacznej przewagi wroga, Polacy przez dwa dni powstrzymywali jego marsz na południe.
Obrona Westerplatte (1–7 września 1939)
Siedmiodniowa obrona Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte stała się symbolem polskiego oporu. Załoga pod dowództwem majora Henryka Sucharskiego skutecznie odpierała kolejne niemieckie ataki.
Bitwa pod Mławą (1–3 września 1939)
Od 1 do 3 września polska Armia „Modlin” broniła się przed nacierającymi siłami niemieckimi. Dzięki silnym umocnieniom i determinacji żołnierzy udało się powstrzymać wroga przez kilka dni.
Obrona Helu (1 września – 2 października 1939)
Półwysep Helski był broniony od 1 września do 2 października. Był to najdłużej broniący się region Polski podczas kampanii wrześniowej, gdzie polskie siły morskie i lądowe stawiały opór niemieckim atakom.
Bitwa pod Jordanowem (2 września 1939)
2 września polska 10. Brygada Kawalerii Zmotoryzowanej stoczyła walkę z niemiecką 2. Dywizją Pancerną. Dzięki skutecznej obronie udało się opóźnić natarcie Niemców w kierunku Krakowa.
Bitwa pod Radomskiem (2–3 września 1939)
2–3 września polska 2. Dywizja Piechoty Legionów starła się z niemieckimi siłami. Mimo ciężkich walk, Polacy zostali zmuszeni do odwrotu.
Bitwa pod Piotrkowem Trybunalskim (5–6 września 1939)
5–6 września polska 30. Dywizja Piechoty starła się z niemieckimi siłami pancernymi. Walki opóźniły marsz wroga, ale doprowadziły do dużych strat po stronie polskiej.
Bitwa pod Tomaszowem Mazowieckim (6 września 1939)
6 września polskie oddziały broniły miasta przed nacierającymi Niemcami. Mimo zaciekłej obrony, miasto zostało zdobyte, a polskie jednostki musiały się wycofać.
Obrona Wizny (7–10 września 1939)
Znana jako „Polskie Termopile”, obrona Wizny trwała od 7 do 10 września. Kapitan Władysław Raginis wraz z garstką żołnierzy stawił czoła przeważającym siłom niemieckim generała Guderiana.
Bitwa pod Iłżą (8–9 września 1939)
W dniach 8–9 września polska 36. Dywizja Piechoty Rez. broniła się przed niemieckimi jednostkami. Ciężkie walki umożliwiły wycofanie się innych polskich oddziałów na wschód.
Bitwa nad Bzurą (9–22 września 1939)
Największa bitwa kampanii wrześniowej, toczona od 9 do 22 września. Polskie armie „Poznań” i „Pomorze” podjęły próbę kontrataku, zaskakując Niemców i opóźniając ich marsz na Warszawę.
Obrona Warszawy (8–28 września 1939)
Od 8 do 28 września stolica Polski była oblężona przez wojska niemieckie. Mieszkańcy miasta wraz z wojskiem bohatersko bronili Warszawy, jednak ostatecznie musieli się poddać z powodu braku zaopatrzenia.
Bitwa pod Kałuszynem (11–12 września 1939)
W nocy z 11 na 12 września polska 1. Dywizja Piechoty Legionów przeprowadziła skuteczny atak na niemieckie pozycje, zdobywając miasto Kałuszyn i otwierając drogę do dalszego odwrotu.
Bitwa pod Brwinowem (12 września 1939)
12 września polskie oddziały broniły dostępu do Warszawy od zachodu. Dzięki ich postawie udało się opóźnić niemieckie natarcie na stolicę.
Obrona Lwowa (12–22 września 1939)
Od 12 do 22 września Lwów był broniony przed Niemcami, a następnie przed Armią Czerwoną. Miasto poddało się Sowietom po otrzymaniu gwarancji bezpieczeństwa dla mieszkańców.
Obrona Modlina (13–29 września 1939)
Twierdza Modlin była broniona od 13 do 29 września. Była jednym z ostatnich punktów oporu, kapitulując dwa dni po upadku Warszawy.
Obrona twierdzy brzeskiej (14–17 września 1939)
W dniach 14–17 września polskie siły broniły twierdzy brzeskiej przed niemieckim natarciem. Pomimo zaciętej obrony, twierdza została zdobyta, a polskie oddziały wycofały się na wschód.
Bitwa pod Parczewem (14–15 września 1939)
14–15 września polskie siły stoczyły walkę z niemieckimi oddziałami. Starcie zakończyło się odwrotem Polaków w kierunku wschodnim.
Bitwa pod Węgrowem (14–15 września 1939)
W połowie września doszło do starć w rejonie Węgrowa. Polskie oddziały próbowały powstrzymać niemieckie natarcie w kierunku wschodnim.
Bitwa pod Kobryniem (14–16 września 1939)
14–16 września polskie siły broniły miasta przed niemieckim XIX Korpusem Pancernym. Obrona opóźniła marsz Niemców na wschód.
Bitwa pod Biłgorajem (14–16 września 1939)
W połowie września doszło do starć w rejonie Biłgoraja. Polskie oddziały próbowały zorganizować obronę przed nacierającymi Niemcami.
Bitwa pod Janowem Lubelskim (16–17 września 1939)
W drugiej połowie września polskie jednostki starały się utrzymać pozycje w rejonie Janowa Lubelskiego, jednak musiały ustąpić przed przeważającymi siłami wroga.
Bitwa pod Tomaszowem Lubelskim (17–27 września 1939)
Dwie bitwy pod Tomaszowem Lubelskim odbyły się między 17 a 27 września. Były to próby przebicia się polskich oddziałów na Węgry, które zakończyły się niepowodzeniem z powodu przewagi przeciwnika.
Obrona Wilna (18–19 września 1939)
18–19 września polskie siły stawiały opór radzieckiej inwazji na Wilno. Po krótkich walkach miasto zostało zajęte przez Armię Czerwoną.
Obrona Grodna (20–22 września 1939)
Od 20 do 22 września mieszkańcy Grodna wraz z wojskiem bronili miasta przed nacierającymi wojskami radzieckimi. Heroiczna obrona zakończyła się po zaciętych walkach ulicznych.
Bitwa pod Łomiankami (22 września 1939)
22 września polskie oddziały próbowały przebić się do oblężonej Warszawy. Pomimo początkowych sukcesów, atak został odparty przez Niemców, a wiele polskich jednostek poniosło ciężkie straty.
Bitwa pod Kodziowcami (22 września 1939)
22 września polskie oddziały Korpusu Ochrony Pogranicza próbowały powstrzymać radzieckie natarcie. Pomimo dzielnej postawy, Polacy zostali zmuszeni do odwrotu z powodu przewagi wroga.
Bitwa pod Krasnobrodem (23 września 1939)
23 września doszło do ostatniej szarży kawalerii w tej kampanii. Ułani z 25. Pułku Ułanów Wielkopolskich zdobyli miasteczko Krasnobród, biorąc do niewoli niemieckich żołnierzy.
Bitwa pod Władypolem (27–28 września 1939)
Walki miały miejsce pod koniec września. Polskie oddziały próbowały przebić się na Węgry, ale zostały zatrzymane przez wojska radzieckie.
Bitwa pod Szackiem (28 września 1939)
28 września polskie oddziały Korpusu Ochrony Pogranicza stoczyły walkę z Armią Czerwoną. Polakom udało się odnieść taktyczne zwycięstwo, jednak z powodu przewagi liczebnej przeciwnika musieli się wycofać.
Bitwa pod Wytycznem (1 października 1939)
1 października ostatnie zorganizowane polskie oddziały stoczyły walkę z Armią Czerwoną. Po ciężkich starciach jednostki zostały rozbite, co symbolicznie zakończyło kampanię wrześniową.
Bitwa pod Kockiem (2–5 października 1939)
Ostatnia bitwa kampanii wrześniowej, toczona od 2 do 5 października przez Samodzielną Grupę Operacyjną „Polesie” pod dowództwem generała Franciszka Kleeberga. Polacy poddali się z powodu braku amunicji i żywności.
Kampania wrześniowa pełna była heroicznych czynów i poświęcenia polskich żołnierzy. Pomimo przewagi liczebnej i technologicznej przeciwnika, Wojsko Polskie stawiało opór na wielu frontach, zapisując chlubne karty w historii naszego kraju.